جدول 33 ساله نرخ سکه در ایران

سکه طرح قدیم

قیمت هر قطعه سکه تمام بهار طرح قدیم در سال 57 معادل 420 تومان، در سال 58 معادل یکهزار و 300 تومان، در سال 59 حدود دو هزار و 400 تومان، در سالهای 60 تا 62 معادل 3 هزار و500 تومان، در سال 63 حدود 3 هزار و 900 تومان، در سال 64 حدود 4 هزار و 418 تومان و در سال 65 حدود 6 هزار و 500 تومان بوده است.

اما قیمت سکه تمام بهار آزادی طرح قدیم که در آن سالها تنها سکه بهار آزاد رایج در کشور بود و توسط بانک مرکزی ضرب می‌شود، در سال 66 به یکباره با افزایش چشمگیری مواجه شد و از رقم 6 هزار و 500 تومان در سال 65 به حدود 11 هزار و 257 تومان در سال مذکور رسید، اما مجددا در سال 67 کاهش یافت و به 9 هزار و 939 تومان رسید، در سال 68 مجددا با افزایش همراه شد و به 10 هزار و 922 تومان رسید.

نرخ سکه مجددا در سال 69 افزایش یافت و به 12 هزار و 707 تومان رسید اما در سال 70 با روندی کاهشی به 12 هزار و 447 تومان رسید، در سال 71 در قیمت12 هزار و 409 تومان باقی ماند اما در سال 72 مجددا افزایش چشمگیری یافت و به 16 هزار و 488 تومان افزایش یافت.

نوسانات قیمت سکه بهار آزادی در سال 73 به اوج خود رسید و منجر به افزایش شدید قیمت آن به 30 هزار و 352 تومان رسید که افزایش حدود دو برابری را نسبت به سال قبل از خود نشان می‌دهد، این روند افزایشی همچنان ادامه داشت به طوریکه قیمت سکه بهار آزادی به 44 هزار و 169 تومان در سال 74 رسید، یعنی همان سالی که سکه طرح امام(ره) به عنوان یک سکه بهار آزادی جدید از سوی بانک مرکزی با قیمت 41 هزار و 259 تومان وارد بازار شد.

بر این اساس در سال 75 قیمت سکه طرح قدیم به 41 هزار و 273 تومان، در سال 76 به 38 هزار و 833 تومان، در سال 77 به 45 هزار و 90 تومان، در سال 78 به 58 هزار و 741 تومان، در سال 79 به 60 هزار و 512 تومان، در سال 80 به 60 هزار و820 تومان، در سال 81 به 69 هزار و 960 تومان و در سال 82 به 86 هزار و 150 تومان رسید.

همچنین طی سالهای مذکور قیمت سکه روند صعودی را در پیش گرفت و در نهایت در سال 83 بود که نرخ سکه تمام بهار آزادی طرح قدیم به بالای 100 هزار تومان رسید، به طوریکه متوسط نرخ آن در پایان سال مذکور به 104 هزار و 537 تومان رسید، روند افزایشی همچنان ادامه داشت تا در سال 84 نرخ سکه طرح قدیم 122 هزار و 890 تومان شد.

بالاخره در سال 85 بود که نرخ سکه طرح قدیم از مرز 160 هزار تومان بالاتر رفت و متوسط نرخ آن در پایان همین سال 167 هزار و 967 تومان شد، همچنین در سال 86 به 190 هزار و 678 تومان رسید، اما از سال 87 بود که نرخ آن به بیش از 200 هزار تومان افزایش یافت و در نرخ 231 هزار و 649 تومان در سال 87 خرید و فروش شد و در نهایت در سال 288 هزار تومان به فروش رفت.

بررسی روند قیمت سکه طرح قدیم نشان می‌دهد که این سکه سال 89 را با قیمتی حدود 286 هزار تومان آغاز کرد و اسفند ماه را با قیمت 435 هزار تومان به پایان رساند.عیار و وزن سکه طرح قدیم و جدید با هم هیچگونه تفاوتی ندارند، اما سکه طرح قدیم دیگر ضرب نمی‌شود و باندهای مافیایی بازار سکه هر از گاهی به بهانه نایب بودن آن را از بازار جمع می‌کنند و پس از کسب سودهای فراوان دوباره آن را به بازار سرازیر می‌کنند.

ین نوع سکه دیگر توسط بانک مرکزی ضرب نمی‌شود و کم کم حالت عتیقه پیدا می‌کند، به همین دلیل قیمت آن در بازار افزایش می‌یابد، سکه‌های طرح قدیمی که هم اکنون در بازار خرید و فروش می‌شود، از گذشته وجود داشته است.

 جدول 33 ساله سکه طرح قدیم

سال  قیمت/تومان

57   420 

58  1300

 59  2400 

 60  3500 

 61  3500 

 62  3500

 63  3900 

 64  4418 

 65  6500 

 66  11257 

 67   9939

 68  10922 

 69  12707 

 70  12447 

 71  12409 

 72  16488 

 73  30352 

 74  44169 

 75  41273 

 76  38833 

 77  45092 

 78  58741 

 79  60512 

 80  60820 

 81  69960 

 82  86150 

 83  104537 

 84  122890 

 85  167967 

 86  190678 

 87  231649 

 88  288000 

 89  435000 

سکه طرح جدید

سکه طرح جدید با تصور حضرت امام(ره) در سال 74 توسط بانک مرکزی وارد بازار شد و متوسط نرخ آن در سال مذکور حدود 41 هزار و 259 تومان بود، نرخ این سکه در سال 75 کاهش یافت و 40 هزار و 785 تومان شد، در سال 76 نیز روند نزولی خود را ادامه داد و نرخ آن به 38 هزار و 511 تومان کاهش یافت، اما در سال 77 با روندی صعودی به 45 هزار تومان رسید واین روند صعودی همچنان ادامه داشت تا این در سال 78 در نرخ 58 هزار و 615 تومان فروخته شد.

در سال 79 نرخ نرخ سکه طرح جدید مجددا کاهش یافت و به 56 هزار و 700 تومان رسید، در سال 80 قیمت سکه طرح جدید54 هزار و 388 تومان، در سال 81 62 هزار و 901 تومان، در سال 82 حدود 76 هزار و 580 تومان و در سال 83 حدود 90 هزار و 160 تومان شد. 

اما در سال 84 نرخ سکه طرح جدید به بیش از 100 هزار تومان افزایش یافت، به طوریکه به 106 هزار و 600 تومان رسید و از آن زمان تاکنون نیز همچنان روند صعودی قیمتی را ادامه داده است، بر این اساس متوسط نرخ آن در سال 85 معادل 144 هزار و 210 تومان، در سال 86 حدود 172 هزار و 870 تومان، در سال 87 حدود 205 هزار و 380 تومان و در سال 88 معادل 270 هزار تومان بود.

بررسی روند قیمت سکه طرح جدید در بازار ایران هم نشان می‌دهد که نرخ این سکه در فروردین ماه سال 89 معادل 271 هزار تومان و در اسفندماه حدود 383 هزار تومان بوده است.

روند تغییرات قیمت سکه در بازار کشور طی سالهای 84 تا 89 نشان می‌دهد قیمت سکه طلا شامل طرح قدیم و طرح جدید هر ساله به طور متوسط 20 درصد افزایش قیمت داشته است و اوج افزایش قیمت در این دوره تا قبل از سال 89 مربوط به سال 85 می‌شود که با اوج گیری نقدینگی در کشور قیمت سکه طرح قدیم 36.7 درصد و سکه طرح جدید بالغ بر 35.3 درصد رشد قیمت پیدا کردند.

جدول قیمت سکه طرح جدید 16 سال

سال   قیمت/تومان 

74   41259 

 75  40785 

 76  38511 

 77  45000 

 78  58615 

 79  56700 

 80  54388 

 81  62901 

 82  76580 

 83  90160 

 84  106600 

 85  144210 

 86  172870 

 87  205380 

 88  270000 

 89  383000 

 

نیم سکه

سکه نیم بهار آزادی از سال 77 توسط بانک مرکزی وارد بازار سکه کشور شده است، قیمت آن به طور متوسط در سال مذکور معادل 24 هزار و 648 تومان، در سال 78 حدود 33 هزار و 790 تومان، در سال 79 حدود 38 هزار و 445 تومان، در سال 80 معادل 36 هزار و 115 تومان، در سال 81 حدود 34 هزار و 590 تومان، در سال 82 معادل 39 هزار و 950 تومان و در سال 83 حدود 46 هزار و 470 تومان بوده است.

همچنین نرخ این سکه در سال 84 به 54 هزار و 470 تومان، در سال 85 به 72 هزار و 600 تومان و در سال 86 به 88 هزار و 250 تومان رسید، اما نرخ این سکه در سال 87 به بیش از 100 هزار تومان افزایش یافت وبه طور متوسط در این سال به قیمت 105 هزار تومان به فروش رفت، این روند صعودی ادامه یافت و در سال 88 به 136 هزار تومان و در پایان سال گذشته به حدود 195 هزار تومان رسید.

 جدول قیمت سکه نیم در 13 سال

سال   قیمت/ تومان 

 77  24648 

 78  33790 

 79  38445 

 80  36115 

 81  34590 

 82  39950 

 83  46471 

 84  54470 

 85  72600 

 86  88250 

 87 105000 

 88 136000 

 89 195000 

 

ربع سکه

ربع سکه تمام بهار آزادی نیز از سال 77 یعنی از همان سالی که سکه نیم بهار وارد بازار شد، به عرصه خرید و فروش بازار سکه افزوده شد، متوسط نرخ این نوع سکه در سال مذکور 13 هزار و 850 تومان، در سال 78 حدود 18 هزار و 218 تومان، در سال 79 حدود 22 هزار و 419 تومان، در سال 80 معادل 21 هزار و 319 تومان، در سال 81 معادل 21 هزار و 657 تومان و در سال 82 حدود 24 هزار و 235 تومان بوده است.نرخ این نوع سکه نیز همچنان روند صعودی را در پیش گرفت و در سال 83 به 28 هزار و 239 تومان، در سال 84 به 32 هزار و 130 تومان، در سال 85 حدود 37 هزار و 703 تومان، در سال 86 حدود 46 هزار و 979 تومان، در سال 87 حدود 54 هزار و 10 تومان، در سال 88 حدود 70 هزار تومان و در پایان سال گذشته حدود 106 هزار تومان شد که به بالای 100 هزار تومان رسیده است.

 

خرید سهام

خریدار سهام برای خرید باید به یکی از کارگزاری‌های بورس مراجعه و از کارگزار تقاضای فرم درخواست خرید کند. کارگزار فرمی را در اختیار او قرار می‌دهد و او علاوه بر تکمیل فرم باید مبلغی را که می‌خواهد سرمایه‌گذاری کند به حساب کارگزار واریز و فیش آن را به همراه فرم تکمیل شده تحویل کارگزار نماید و رسید بگیرد.طی زمان معینی، پس از آماده شدن اوراق سهام، مشتری با تحویل رسید قبلی به کارگزار اوراق سهام خود را دریافت می‌دارد.

علاوه بر خرید حضوری، اشخاص می‌توانند از طریق اینترنت نیز اقدام به خرید کنند و پس از انجام هر عملیات پرینت آن را به عنوان رسید دریافت نمایند. در فرم درخواست خرید، مواردی از قبیل مشخصات خریدار، تعداد سهام مورد تقاضا، مبلغ سرمایه‌گذاری و... گنجانده شده است. از جمله مواردی که خریدار در فرم درخواست خرید باید مشخص کند قیمت و نوع سهم مورد نظر خود می‌باشد. برای این کار، خریدار چند راه در پیش‌رو دارد:

راه اول این که خریدار، چون اطلاع چندانی از سهام و اوراق موجود در بورس ندارد، مبلغی را که می‌خواهد در بورس سرمایه‌گذاری کند در اختیار کارگزار می‌گذارد و از او می‌خواهد که به انتخاب خودش بهترین سهام را برای او خریداری کند، ضمن آن که می‌تواند اولویت‌های مورد نظر خود را به کارگزار اطلاع دهد.

راه دوم این است که خریدار، اگر خرید سهام خاصی را در نظر دارد آن را به کارگزار می‌گوید، مثلاً می‌گوید "اگر سهام فلان کارخانه عرضه شد برای من خریداری کنید." در این حالت، چون قیمت سهم توسط خریدار اعلام نشده است کارگزار اختیار دارد که به هر قیمتی که سهم مورد نظر مشتری عرضه شد آن را خریداری نماید. لازم به ذکر است که کارگزاران غالباً مسئولیت‌پذیری و تعهد اخلاقی لازم را دارند و سعی می‌کنند به بهترین قیمت ممکن سهام مورد نظر مشتری را برای او خریداری نمایند. در هر صورت کارگزار اطلاعات مشورتی خود را در اختیار خریدار قرار می‌دهد و در تصمیم‌گیری و انتخاب به او کمک می‌کند.

و بالاخره راه سوم خرید سهام این است که خریدار از کارگزار تقاضای خرید سهم معینی را با قیمت معین می‌کند و کارگزار نیز مطابق درخواست مشتری اقدام به خرید می‌نماید.

فروش سهام

برای فروش سهام نیز، همچون خرید، فروشنده باید به کارگزار مراجعه و فرم درخواست فروش را تکمیل کند. برای این کار فروشنده دو راه در پیش رو دارد:

راه اول این که به کارگزار اختیار می‌دهد تا سهامش را به قیمت بازار بفروشد؛ در این حالت کارگزار موظف است تا سهام مشتری را به بالاترین قیمت پیشنهادی روز بفروشد.

راه دوم این که فروشنده در فرم فروش قید می‌کند چنانچه قیمت سهام او در بورس تا حد معینی افزایش یافت اقدام به فروش کند. به عنوان مثال به کارگزار می‌گوید که هر سهم او را زیر قیمت 200 تومان نفروشد. در این صورت کارگزار منتظر می‌ماند تا قیمت سهم به حد مورد نظر برسد و سپس اقدام به فروش می‌کند. بدیهی است که در این صورت نیز کارگزار مشاوره‌ی لازم را به فروشنده می‌دهد. به عنوان مثال اگر قیمت پیشنهادی فروشنده پایین‌تر از قیمت روز بازار باشد ولی خودش نداند، کارگزار او را راهنمایی می‌کند و به وی یادآور می‌شود که می‌توان سهم را به قیمت بالاتر نیز فروخت، بر عکس هم، و اگر قیمت پیشنهادی مشتری بالا باشد به او یادآور می‌شود که در این قیمت امکان فروش سهم وجود ندارد.

معاوضه‌ی سهام

علاوه بر خرید و فروش سهام راه دیگری برای معامله‌ی سهام وجود دارد و آن معاوضه‌ی سهام است. معاوضه‌ی سهام به این صورت است که صاحب سهام، نحوه‌ی فروش سهام خود و نیز نحوه‌ی خرید سهام مورد نظر را به اطلاع کارگزار می‌رساند، و کارگزار نیز مطابق این درخواست اقدام به معاوضه می‌کند. شایان ذکر است که کارگزاران بورس، در قبال خدمتی که برای مشتریان انجام می‌دهند، درصدی از مبلغ هر معامله را به عنوان اجرت یا حق کارگزاری خود برداشت می‌کنند. سقف این مبلغ مطابق قانون مشخص شده است, اما کارگزاران مجازند حق کارگزاری خود را کمتر از سقف تعیین شده از مشتریان دریافت کنند.

توصیه‌هایی برای سرمایه‌گذاری در بورس

زندگی بشر و فعالیت‌های او همواره با پیامدهای مختلفی همراه است و اتفاقات جزء لاینفک زندگی است. به همین دلیل، هر کس، بر اثر دانش و تجربه‌ی خود، راه‌های مقابله با اتفاقات و کم‌کردن زیان‌های ناشی از آن را پیدا کرده و در زندگی به کار می‌گیرد. در مورد بورس که مورد نظر ماست، خبرگان بازار سرمایه توصیه‌هایی به مشتریان دارند و معتقدند اگر افراد این توصیه‌ها را به کار ‌گیرند فعالیت‌هایشان با موفقیت بیشتر و پیامدهای منفی کمتری همراه خواهد بود. در ادامه برخی از این توصیه‌ها را شرح می‌دهیم:

1. سرمایه‌ی مازاد خود را به کار گیرید

معمولاً افراد، با توجه به اتفاقات مختلفی که در زندگی‌شان پیش می‌آید، بخشی از درآمد خود را به عنوان هزینه‌های ضروری کنار می‌گذارند تا در روز مبادا از آن استفاده کنند. از آنجا که بازار سهام یکی از بازارهای پرنوسان می‌باشد خبرگان بازار توصیه می‌کنند که بهتر است افراد از بکارگیری سرمایه‌های اصلی و ضروری خود در این بازار پرهیز کنند. آنها معتقدند کسانی که می‌خواهند در این بازار سرمایه‌گذاری کنند بایستی نه تنها اولویت را به رفع نیازهای اولیه‌ی زندگی خود بدهند، بلکه حتی از بکارگیری آن بخش از درآمد خود که برای هزینه‌های اتفاقی در نظر گرفته‌اند در بازار بورس صرف‌نظر کنند. خبرگان بازار سرمایه می‌گویند بهتر است افراد پس‌اندازهای اضافی خود را وارد بازار سهام کنند.

2. به شایعات توجه نکنید

یکی از مشکلات مردم این است که در برخی مواقع از احساسات خود تبعیت می‌کنند و یا تحت تأثیر حرف‌های دیگران قرار می‌گیرند. هر چند این نکته در بسیاری از تصمیم‌گیری‌ها تأثیر چندانی ندارد اما در فعالیت‌های اقتصادی و بخصوص در بازار سهام می‌تواند موجب ضرر برای افرادی باشد که به احساسات خود میدان می‌دهند. واقعیت امر این است که سرمایه‌گذاری در بازار سهام باید براساس تحقیق و اطلاعات صحیح انجام شود. زیرا در این بازار عوامل متعددی همچون وضعیت اقتصاد کشور، عملکرد شرکت، اتفاقات جهانی و... در تغییر قیمت‌ها مؤثرند؛ در نتیجه هرگز نباید تنها براساس توصیه‌ی دوستان و یا تبلیغات و یا حتی عملکرد خویشاوندان برای سرمایه‌گذاری در این بازار تصمیم‌گیری کرد.

3. برای کوتاه مدت سرمایه‌گذاری نکنید

سرمایه‌گذاران نباید نگران نوسانات و افت و خیزهای روزانه‌ی بازار باشند که در مورد بازار سهام امری عادی است، بلکه پیوسته باید روند بلندمدت را مورد توجه قرار دهند؛ چرا که شرکت‌های بورسی معمولاً شرکت‌های بزرگی هستند و طبیعتاً کارها و پروژه‌هایی که در دست انجام دارند کلان و بسیار بزرگ خواهد بود. پرواضح است که سود پروژه‌های بزرگ در کوتاه‌مدت به دست نمی‌آید و در بلندمدت حاصل می‌شود. در نتیجه سرمایه‌گذاران می‌بایست برای دریافت واقعی سودِ سرمایه‌های خود در بازار سهام، به سرمایه‌گذاری با دید بلندمدت نگاه کنند.

4. سبد سهام تشکیل دهید

بازار سهام دارای ویژگی‌هایی است که از آن جمله می‌توان به بالا و پایین رفتن قیمت‌ها و ریسک یا خطر افت شدید قیمت‌ها اشاره کرد. از آنجا که به طور معمول و در طی زمان قیمت برخی سهام افزایش و قیمت برخی کاهش می‌یابد، برای درامان ماندن از خطر کاهش قیمت سهام خریداری شده، خبرگان بازار توصیه می‌کنند که خریداران بهتر است سبدی از سهام خریداری کنند و از خریدن یک نوع سهم پرهیز نمایند؛ چرا که وقتی سهامدار سرمایه‌ی خود را به سهام متعدد و متنوعی اختصاص می‌دهد پایین آمدن احتمالی قیمت برخی از این سهام از طریق بالا رفتن قیمت برخی دیگر از سهام موجود در سبد جبران می‌شود و در این صورت سرمایه‌گذار می‌تواند به راحتی خطر احتمالی کاهش قیمت‌ها را رفع کند.

5. نسبت به سرمایه‌گذاری خود بی‌توجه نباشید

سرمایه‌گذار پس از تشکیل سبد سهام نباید نسبت به وضعیت آن بی‌تفاوت باشد، بلکه باید به طور مرتب آن را مورد بررسی قرار دهد و وضعیت آن را نسبت به وضعیت بازار بسنجد تا بداند که آیا سبد سهام او هماهنگ با بازار است و یا نیاز به بازنگری و تغییر دارد یا نه. برای این کار او می‌تواند با خبرگان، مشاوران و کارگزاران بورس نیز مشورت نماید و از راهنمایی آنها بهره ببرد.

6. غیرمستقیم سرمایه‌گذاری کنید

کسانی که می‌خواهند در بورس سرمایه‌گذاری کنند دو راه در پیش دارند: راه اول این که خودشان مستقیماً سهام مورد نظر خود را خریداری کنند که طبعاً خودشان نیز پی‌گیر نوسانات بازار و وضعیت سهام خود خواهند بود؟ و یا شخصاً به تشکیل سبد سهام اقدام کنند. البته خبرگان، انتخاب شیوه‌ی سرمایه‌گذاری مستقیم را برای همه مناسب نمی‌دانند. زیرا چنین کاری نیازمند تجربه و تخصص برای بررسی وضعیت بازار، شرکت، اقتصاد کشور و... است، علاوه بر این که سرمایه‌گذار می‌بایست بخش عمده‌ای از وقت خود را صرف این کار بنماید که مقرون به صرفه نیست. از این رو، راه‌ دومی را توصیه می‌کنند و آن سرمایه‌گذاری غیرمستقیم است. در این روش سرمایه‌گذار اقدام به خرید واحدهای صندوق‌های سرمایه‌گذاری می‌کند، که از این طریق علاوه بر انتخاب یک سبد سهام مناسب از تخصص، تجربه، امکانات و سایر خدمات صندوق‌ها بهره‌مند می‌شود.

بهترین راه سرمایه‌گذاری در بورس را انتخاب کنید

مناسب‌ترین راه برای سرمایه‌گذاری، استفاده از صندوق‌های سرمایه‌گذاری است. صندوق‌های سرمایه‌گذاری نهادها و یا شرکت‌هایی هستند که سرمایه‌ی خود را عمدتاً در سهام و برخی موارد دیگر مثل اوراق مشارکت به کار می‌گیرند. این صندوق‌ها مجوز فعالیت خود را از سازمان بورس دریافت و تحت نظارت همین سازمان نیز فعالیت می‌‌کنند. صندوق‌ها همه‌ی عوامل کار، شامل مدیر، ضامن، امین، پرسنل متخصص و توانمند و سایر امکانات مورد نیاز را در اختیار دارند و علاوه بر آن براساس قانون، سرمایه‌ی قابل توجهی را برای شروع کار تهیه کرده‌اند.

 بنابراین از هر جهت چه از لحاظ سرمایه و چه از لحاظ نیروهای باتجربه و توانمند قابل اعتمادند. این که توصیه می‌شود سرمایه‌گذاری از طریق صندوق‌های سرمایه‌گذاری انجام شود به دلیل آن است که سرمایه‌گذار با خرید واحدهای سرمایه‌گذاری صندوق، در حقیقت یک سبد سهام را تشکیل می‌دهد که این سبد به طور مرتب تحت نظارت مدیر و کارشناسان صندوق است و در شرایطی که لازم است سهام صندوق فروخته و یا تبدیل شود آنها با آگاهی و تخصصی که دارند مدام به دنبال سهام خوب و پربازده هستند و به طور مرتب سرمایه‌ی خود را به سهام برتر تبدیل می‌کنند.

 در نتیجه به طور معمول انتظار می‌رود صندوق‌ها در سهام بهترین شرکت‌ها سرمایه‌گذاری کنند؛ پس هرکس واحدهای صندوق‌ها را خریداری کند در حقیقت در بهترین شرکت‌ها سرمایه‌گذاری کرده و از بهترین و پربازده‌ترین سهم‌ها بهره‌مند شده است. این افراد بدون آن که دغدغه‌ی افت و خیزهای بازار را داشته باشند با پرداخت کارمزد بسیار کم از توانمندی و سود صندوق‌های سرمایه‌گذاری بهره‌مند می‌شوند.

---

واحد اقتصاد تبیان زنجان-

 قیمت سهام در بورس چگونه مشخص می‌شود؟

نظام قیمت‌گذاری در بورس به گونه‌ای طراحی شده است که هیچ کس نمی‌تواند در قیمت‌گذاری دخالت کند؛ به این ترتیب که در بورس افراد نمی‌توانند شخصاً اقدام به خرید و یا فروش سهام بنمایند و این کار باید از طریق کارگزاری‌های بورس و کارگزاران آن انجام شود. کارگزاران افرادی هستند که تحت نظارت سازمان بورس فعالیت می?کنند.

ورود به بورس بدین طریق است که، چه فروشندگان و چه خریداران سهام در اولین قدم تقاضای خود را به کارگزاران بورس تحویل می‌دهند. کارگزاران هر روز به جز روزهای پنج‌شنبه و ایام تعطیل از ساعت 9 صبح الی 12 ظهر در تالار بورس حاضر شده و تمامی تقاضاهای خرید و فروش را وارد سیستم معاملات می‌کنند. پس از وارد شدن لیست تقاضاها در سیستم معاملات، تقاضاها در دو صف؛ صف خرید و صف فروش، براساس قیمت و زمان ورود، اولویت‌بندی می‌شود.

این سیستم به گونه‌ای طراحی شده است که قیمت‌هایی را که برای فروش ارزان‌تر است و تقاضاهای خریدی را که قیمت بالاتری دارند در ردیف اول قرار می‌دهد. بدین ترتیب هر کس که به ارزان‌ترین قیمت بفروشد در اول صف فروش و هر کس که به گران‌ترین قیمت بخرد در اول صف خرید قرار می‌گیرد و بنابراین قبل از دیگران معامله خواهد کرد. البته در صورتی که دو تقاضا با یک قیمت وارد سیستم شود، سیستم اولویت را به تقاضایی می‌دهد که زودتر وارد سیستم معاملات شده باشد. این عملکرد سیستم بیانگر آن است که روند معاملات و قیمت سهام براساس عرضه و تقاضا مشخص می‌شود و امکان دخالت افراد در آن وجود ندارد.

چرا در بورس سرمایه‌گذاری کنیم؟

سرمایه‌گذاران در هر کجا که سرمایه‌گذاری می‌کنند علاوه بر این که به دنبال کسب سود هستند، در انتخاب نوع سرمایه‌گذاری نیز به دنبال جایی می‌گردند که سود بیشتری بدهد، مورد اطمینان و قانونی باشد، هر زمان که بخواهند بتوانند از وضعیت سرمایه‌گذاری خود مطلع شوند، هر وقت که بخواهند بتوانند سرمایه‌ی خود را نقد کنند و... برخی نیز علاوه بر این، معیارهای متعالی‌تری دارند. به عنوان مثال، به دنبال سرمایه‌گذاری در کاری هستند که علاوه بر خودشان، جامعه نیز از آن بهره‌مند شود. مثلاً ایجاد اشتغال بکند و... بورس از جمله مراکزی است که جمیع این ویژگی‌ها را داراست.پس سرمایه‌گذاری در بورس نه تنها برای سرمایه‌گذاران و سرمایه‌پذیران سودمند است بلکه برای کل جامعه نیز فواید قابل توجهی دارد.

فواید بورس برای سرمایه‌گذاران

1. درآمد

مهم‌ترین هدف هر فرد از سرمایه‌گذاری کسب درآمد است. سرمایه‌گذاری در بورس می‌تواند از دو راه این خواسته‌ را محقق سازد. نخست از طریق پرداخت سود ناشی از فعالیت کارخانه‌ها و شرکت‌ها؛ بدین ترتیب که، کارخانه‌ها یا شرکت‌هایی که سهامشان در بورس عرضه شده است بخشی از سودی را که از فروش کالاها و خدماتشان حاصل می‌شود بین سهامداران تقسیم می‌کنند. بدین ترتیب کسانی که با خرید سهام شرکت‌ها و یا کارخانه‌های بورسی در این مراکز شریک شده‌اند از این طریق کسب درآمد می‌کنند. راه دوم کسب درآمد سهامداران بورس، ناشی از فعالیت‌های مفید و مؤثر مدیران شرکت‌های مربوطه است که باعث افزایش قیمت سهام شرکت‌ها می‌شود که این به معنی افزوده‌شدن بر دارایی سهامداران است.

2. قابلیت نقدشوندگی

کسانی که در بورس سرمایه‌گذاری می‌کنند اگر به پولشان نیاز پیدا کنند بسیار سریع‌تر از بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های دیگر می‌توانند سهام خود را به پول نقد تبدیل کنند. برای این کار کافی است به اولین کارگزار بورس مراجعه نمایند و فرم تقاضای فروش سهامشان را تحویل دهند. سهولت فروش سهام طوری است که حتی در سخت‌ترین شرایط هم، درصورتی که فرد سهام خود را اندکی کم‌تر از قیمت روز بازار ارائه نماید، در کم‌ترین زمان سرمایه‌اش نقد خواهد شد. این در حالی است که بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های دیگر فاقد این ویژگی می‌باشند. به عنوان مثال، فرض کنید فردی در خرید ماشین، زمین یا منزل مسکونی سرمایه‌گذاری کرده و حالا نیازمند پول شده است. روشن است که تبدیل هر یک از موارد ذکر شده به پول نقد به مراتب مشکل‌تر از فروش سهام شرکت‌های بورسی خواهد بود.

3. مشارکت در تصمیم‌گیری‌ها

تصمیم‌گیری برای اداره‌ی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس با نظر صاحبان سرمایه انجام می‌پذیرد. افرادی که سهام شرکت‌های بورسی را خریداری می‌کنند مطابق قانون می‌توانند در مجامع شرکت مربوطه حضور پیدا کنند و با شنیدن گزارش فعالیت‌ها از گردش کار شرکت آگاه شوند و همچنین با حق رأی خود نسبت به انتخاب هیئت مدیره، طرح‌های مورد نظر و میزان سود تقسیمی به سهامداران شرکت اظهارنظر نمایند. این مزیت شرکت‌های بورسی سبب شده است که سهامداران بتوانند هم از فعالیت‌های شرکت آگاه شوند و هم در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت داشته باشند.

4. اطمینان از مکان سرمایه‌گذاری

بورس مکانی بسیار امن برای سرمایه‌گذاری است. برای اثبات این مدعا کافی است به قانون حاکم بر بورس توجه کنیم. بورس براساس قانون بازار اوراق بهادار تأسیس شده است و مطابق آن فعالیت می‌کند. در قانون علاوه بر این که کلیه‌ی فعالیت‌های بورس مشخص شده است و هر نوع فعالیتی با اخذ مجوز قانونی صورت می‌گیرد یک نهاد ناظر به نام "سازمان بورس" نیز در نظر گرفته شده تا بر تمامی فعالیت‌هایی که انجام می‌شود نظارت کند. نکته‌ی دیگر این که شرکت‌های بورسی براساس قانون موظف‌اند اطلاعات مجاز مربوط به خود را به طور مرتب در اختیار خریداران و فروشندگان قرار دهند. این کار باعث شفاف شدن بازار می‌شود و بدین ترتیب هر کس که اطلاعات لازم را برای خرید و فروش در اختیار داشته باشد می‌تواند با اطمینان اقدام به معامله کند. نتیجه این که، قانون حاکم بر بورس و سازوکارهای پیش‌بینی شده مکانی مطمئن برای سرمایه‌گذاری فراهم آورده است.

چگونه می‌توان در بورس سرمایه‌گذاری کرد؟

انجام هر فعالیتی تابع آداب و مقرراتی است. سرمایه‌گذاری در بورس نیز تابع مقررات و آداب خاص خود است. اولین کاری که برای سرمایه‌گذاری در بورس باید انجام داد گرفتن "کد معاملاتی" است. این کد به منظور راحت‌تر شدن و سرعت یافتن بیشتر کار به افراد داده می‌شود؛ همان طور که بانک به مشتری خود شماره حسابی می‌دهد که مشتری با آن شماره شناخته می‌شود. بنابراین، سیستم معاملاتی بورس افراد را به وسیله‌ی کد معاملاتی آنها شناسایی می‌کند. برای گرفتن کد معاملاتی، فرد می‌تواند با مراجعه به یکی از کارگزاری‌ها و ارایه‌ی فتوکپی شناسنامه یا کارت ملی خود کد مربوط به خود را دریافت دارد. کد معاملاتی شامل سه حرف اول نام‌خانوادگی به همراه یک عدد ثابت می‌باشد. به عنوان مثال، کد معاملاتی کسی که نام‌خانوادگی او فخرآبادی است می‌تواند "فخر 00101" باشد

دغدغه معیشت، سد راه ازدواج!؟

 

 

در ادیان و فرهنگ‌های مختلف دنیا ازدواج همواره به‌عنوان یکی از سنتهای الهی نگریسته شده و اسلام نیز با توجه بیشتری بر این مهم تاکید داشته و ایجاد شرایط مساعد جهت انجام این سنت حسنه را مورد دقت قرار داده است تا جایی که گفته می‌شود با ازدواج نیمی از دین کامل می‌شود.

در شرایط کنونی جامعه، در بین نسل جوان ازدواج به‌عنوان یکی از دغدغه‌های اصلی مطرح است و بیش از جوانان خانواده‌ها از سرنوشت فرزندانشان در این زمینه نگران هستند و نگاه‌های مضطربشان به سمت مسوولان است تا شرایط را برای تحقق این سنت الهی فراهم کنند.

در حال حاضر، فراهم نشدن شرایط ازدواج جوانان باعث شده تا این مساله به معضلی تبدیل شود تا آنجاکه هر نهاد و ارگانی چه در حیطه مسئولیت خود یا خارج از آن می‌خواهد تدبیری جهت ایجاد شرایط لازم برای تسهیل در امر ازدواج جوانان بیندیشد.

دراین بین نمی‌توان از مشکلات سد راه ازدواج جوانان همچون اشتغال، مسکن، افزایش هزینه‌های زندگی، هزینه‌های سرسام‌آور ازدواج، نداشتن درک متقابل، توقعات بیش از حد خانواده‌ها و تغییر معیارهای انتخاب همسر به سادگی گذشت و تجمیع این عوامل، سدی بلند مقابل ازدواج ایجاد کرده است.

هر چند که یکی از مسئولان سازمان ملی جوانان معتقد است مشکلات اقتصادی، عامل اصلی تأخیر در ازدواج جوانان نیست و افراد بسیاری هستند که با وجود وضعیت مناسب مالی اقدام به ازدواج در سن متعارف آن نمی‌کنند اما گویا این مقام مسوول از نظر دور داشته است که این موضوع چندان شایع نیست و نسبت افرادی که به دلیل مشکلات اقتصادی ازدواج نمی‌کنند بیش از افرادی است که علی‌رغم داشتن توان مالی از این امر اجتناب می‌کنند.

این روزها هر جوانی وقتی در فکرش تصور ازدواج کردن را دارد خود را جای خانواده دختر قرار داده و سوالاتی از جمله اینکه شغلتان چیست؟ ماهانه چه میزان درآمد دارید؟ خانه دارید یا خیر؟ ماشین دارید یا خیر؟ را مطرح و سریع از تصورش هم منصرف می‌شود. اکثر سوالات برای طی شدن پروسه ابتدایی ازدواج حول و حوش مسائل اقتصادی می‌چرخد و این یعنی معیشت و مسائلی پیرامونی آن اولین موانع پیش روی ازدواج جوانان است. 

در این زمینه گفته می‌شود که قسمت عمده این مشکل از معضلات ساختگی جامعه ماست و حقیقتا جزء مشکلات ازدواج نیست. اگر ازدواج ما بر مبنای اسلام و فطرت انسانی استوار بود این مشکل وجود خارجی نداشت یا بسیار اندک بود و کمتر جوانی پیدا می‌شد که نتواند ازدواج کند.

 

*مهمترین موانع اقتصادی سر راه ازدواج

آنچه به عنوان اولین مانع در این زمینه مطرح است و خودنمایی می‌کند مساله اشتغال است. هجوم به ادارت دولتی مسئله لبریزی ظرفیت استخدامی را پیش آورده است. اینک مدتی است که ظرفیت استخدامی دولت کم و بیش به انتها رسیده است. متاسفانه منع استخدام به جز در مواردی استثنایی به ویژه برای افراد لیسانسیه تنها راه چاره‌ای است که توانسته‌اند برای جلوگیری از انفجار تراکم استخدامی بیندیشند و زمینه کارهای تولیدی مترقی هم به مراتب کمتر از تعداد تقاضای موجود است. در این صورت جوانان برای تامین نیازهای خود تا حدود زیادی به والدین وابسته‌اند و تا زمانی که وابستگی وجود دارد نیازی به انتخاب همسر احساس نمی‌گردد. او می‌بیند که سنش رو به افزایش است و باید مستقل گردد و خود تامین کننده نیازهایش باشد، ولی با این هزینه‌های سنگین زندگی و بدون شغل چگونه می‌تواند امیدی قاطع به امنیت اقتصادی آینده خود داشته باشد.

تامین مسکن نیز رویایی است که تحققش به سهولت امکان‌پذیر نیست. زناشویی و تشکیل خانواده ناچار به تامین مسکن نیازمند است و با توسعه اطلاعات بهداشتی رشد سلیقه‌های شخصی، تجمل دوستی، استقلال‌جویی فردی و تهیه مسکن مناسب یکی از مهمترین تاملات و مشکلات جوانان ماست که در تشکیل عائله با آن روبرو می‌شوند.

علاوه بر آن، زندگی اجتماعی امروز در بسیاری از قسمت‌ها، از صورت یک زندگی طبیعی و صحیح بیرون رفته که یک نمونه از آن کاهش شدید ازدواج و روی آوردن جوانان به زندگی غیر طبیعی تجرد است. کاهش ازدواج در یک کشور و جامعه‌ای صورت نمی‌گیرد، مگر اینکه یک سری مشکلات و موانعی بر سر راه جوانان قرار گیرد که از جمله آن موانع، ترس از فقر است. از امام صادق (ع) نقل شده: کسی که از ترس فقر ازدواج نکند به تحقیق که به خداوند سوء ظن برده است در صورتی که خداوند فرموده است: به لطف خود آنان را بی‌نیاز خواهد فرمود.

 

بسیاری از جوانان به خاطر ترس از فقر از ازدواج منصرف شده و از این که نتوانند زندگی خود و همسر و فرزندان را در آینده تامین نمایند در هراسند. خداوند بارها و بارها فرمود که به افراد فقیر روزی و رحمت عنایت می‌فرماید پس نباید به خاطر فقر از ازدواج منصرف شد. ولی گاهی برای فقر بعضی‌ها از خانواده‌ها، خودشان مانع بر سر راه ازدواج ایجاد می‌کنند.

بنابراین با توجه به واقعیت موجود جامعه که مسائل اقتصادی در زندگی این روزها اولویت بالایی پیدا کرده است و در بسیاری از موارد ملاک عمل و معیار انتخاب افراد قرار می‌گیرد باید برای رفع این موانع و هموار کردن مسیر پیش روی جوانان اقدامات جدی صورت گیرد. چرا که ازدواج می‌تواند با ایجاد امنیت روانی و اخلاقی در جامعه فضای عمومی مطبوع‌تری ایجاد کرده و از سایر معضلات در این بخس پیشگیری کند.

شاید ارائه تسهیلات برای مسکن و مراسم ازدواج بتواند در این زمینه تا حدی راهگشا باشد. البته در این زمینه و با تصویب سقف 110 سکه برای مهریه چندی پیش اعلام شد برای افرادی که مهریه‌شان تا سقف 110 سکه باشد تا هشت میلیون تومان وام ازدواج پرداخت می‌شود. برای تسهیل امر ازدواج در کشور اتخاذ چنین تصمیماتی می‌تواند بسیار موثر و مثمر ثمر باشد.

---

در شرایط کنونی جامعه، در بین نسل جوان ازدواج به‌عنوان یکی از دغدغه‌های اصلی مطرح است و بیش از جوانان خانواده‌ها از سرنوشت فرزندانشان در این زمینه نگران هستند...

---

برای کاهش قیمت‌ها چه باید کرد؟

 

---

 قیمت انعکاسی از هزینه های تولید است و اگر قرار است قیمت ها  کاهش یابد، باید به صورت طبیعی هزینه ها کاهش یابد.....

---

 

 

قیمت انعکاسی از هزینه های تولید است و اگر قرار است قیمت ها  کاهش یابد، باید به صورت طبیعی هزینه ها کاهش یابد، حال آیا هر نوع کاهش هزینه ای مطلوب است؟ به طور مثال کاهش هزینه دستمزد نیروی کار با کاهش هزینه های مواد اولیه یکسان می باشد؟ به طور قطع این گونه نیست. یعنی نمی توان کاهش دستمزد را  برای کمک به کاهش قیمت ها تجویز کرد چرا که نیروی کار نیز قشری از مردم اند.

هم اکنون بنا بر آمار های داده شده، دستمزد نیروی کار کفاف هزینه های جاری آنها را نیز نمی دهد و این نشان از آن دارد که  بنگاهی که مجبور به قیمت گذاری بالا می باشد از آنجا که از قیمت گذاری مطلوب خود فاصله گرفته است، دست به ظلم به نیروی کار زده است. البته افزایش قیمتی که هم اکنون از مطلوب مورد نظر تولید کنندگان فاصله گرفته است، شرایط سختی را برای جامعه به ارمغان آورده است که این را می توان از کاهش 30 درصدی مصرف شیر به عنوان یک نمونه دید به طور قطع اقدام موثر در کاهش قیمت ها، کاهش دستوری قیمت ها نیست. این اقدام به شدت برای تولید کنندگان خسارت بار است و منجر به تشدید رکود و کاهش تولید و سرانجام همان تورمی می شود که نگرانش بوده ایم، می شود.

کاهش قیمت از دو راه امکان دارد، اگر مراکز تحقیق و توسعه در درون بنگاه ها موجود باشد، بنگاه می تواند از طریق نوآوری هزینه های خود را کاهش داده و خود را در صرفه های ناشی از مقیاس قرار دهد.

لذاراه اول بهره وری است.  بهره وری، دستوری بدست نمی آید، وخریدنی نیست، بهره وری اکتسابی است و لازمه اکتسابی شدن بهره وری این است که دولت قدم اول را برداشته و در جهت توسعه مراکز تحقیق و توسعه و تبدیل سرمایه انسانی به اجتماعی بردارد.  

راه حل دوم این است که هزینه های تولید از طریق کاهش نرخ ارز و امثال آن کاهش یابد که این کاهش هزینه،  خودش را در کاهش قیمت ها نشان خواهد داد .

آنچه امروز اقتصاد ایران از آن ضربه خورده است و ضربه خواهد خورد، این بوده است که دولت ها قدم اول در مسیر توسعه را برنداشته اند و عملا به جای آنکه  درآمدهای نفتی را صرف ارتقاء کیفیت و ظرفیت تولید آن هم از طریق تحقیق و توسعه بکنند ، به کمیت پرداخته و دل به آمار های رشد اقتصادی خود داده بودند؛ آمار هایی که شاید سهم ِ بیشتر از آن به علت صادرات تجهیزات و کالاهای سرمایه ای  کشورهای توسعه یافته به ایران ، به این کشورها تعلق داشته است.

 

 الان هم به سمت کیفیت حرکت نکرده ایم، بهره وری را در همان چارچوب گذشته یعنی وارداتی بودن تولید داخلی جستجو می کنیم و این عمق فاجعه است. عمق فاجعه این است که هنوز متوجه نشده ایم علت ناکارآسمدی بنگاه های داخلی چیست؟ اگر علت را می دانستیم ، به سمت تشدید علت برنمی خواستیم چرا باید نیروی کار متخصص و تحصیل کرده ی ایرانی بیکار باشد یا کار در شان خود نداشته باشد؟ چرا که تکنولوژی وارداتی سوار بر تولید شده و هم چون سدی سرمایه انسانی و اجتماعی را پس می زند و این است علت ناکارامدی.

علت ناکارامدی این است که به کمیت بیش از کیفیت بها داده و کار به جایی رسیده است که بیش از 85 درصد واردات خود را کالاهای سرمایه ای قرار داده ایم. تجهیزاتی که ساخته ی داخل نباشد، سرمایه انسانی متخصص را به کنار خواهد انداخت و تولید داخلی را مجبور می کند که ماشین آلات پیشرفته تری را که حاصل از تلاش متخصصان خارجی است وارد کند. حال آیا اسم این بهره وری است؟

 

اسم این بهره وری نیست، اسم این وابستگی و غرق شدن در هزینه های وابستگی است. به هر ترتیب از آنجا که در مسیر بهره وری دولت وظایف توسعه ای خود را انجام نداده است، راه اول برای کاهش قیمت ها بسته و تنها راهی که باقی می ماند، کاهش قیمت از طریق کاهش هزینه های مواد اولیه و حامل های انرژی می باشد؛ هر چند که این اقدام مطلوب نیست یا حداقل در ظاهر مطلوب نیست ولی اگر میخواهیم به مطلوب برسیم، باید تولیدی وجود داشته باشد. نه این که سیاستی اجرا کنیم که نتیجه ای جز تشدید رکود تورمی نداشته باشد.

لذا برای کاهش قیمت ها باید تولید را در ابتدا حفظ کرد و سپس سیاستی را برای تقویت تولید و انعطاف پذیر شدن تولید اجرا کرد. تولید ضعیف را باید از طریق سیاست های مادی و معنوی تقویت کرد. انجام تنها سیاست های مادی از آن جا که ناقص می باشد تنها ناکارآمدی بنگاه ها را پوشش خواهد داد. سیاست های مادی اگر در کنار سیاست های معنوی که همان وظایف توسعه ای دولت باشد می تواند، منابع مادی را به سمت رونق تولید هدایت کند، حال می بینیم که نه تنها دولت تمرکز خود را بر علت مشکلات که همان غفلت از وظایف توسعه ای و سرمایه گذاری در امر تحقیق  و توسعه است، معطوف نکرده است بلکه سیاست های حمایت مادی خود را نیز حذف کرده است و این یعنی از شرایط بد به شرایط بدتر حرکت خواهیم کرد که این خودش را در تورم و رکود نشان خواهد داد.